یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إِذَا ضَرَبْتُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ فَتَبَیَّنُواْ وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ أَلْقَى إِلَیْکُمُ السَّلاَمَ لَسْتَ مُؤْمِناً تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا فَعِندَ اللّهِ مَغَانِمُ کَثِیرَةٌ کَذَلِکَ کُنتُم مِّن قَبْلُ فَمَنَّ اللّهُ عَلَیْکُمْ فَتَبَیَّنُواْ إِنَّ اللّهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیراً

«سوره ی نساء/ایه94»

پیامبر اکرم صلی الله و علیه واله:همانا محبت دنیا در هیچ قلبی جای نمیگیرد مگر این که آن را به سه چیز گرفتار سازد:مشغولیتی که هیچ گاه رنج آن پایان نمی پذیرد،فقری که هیچ وقت بی نیازی را درک نمیکند و آرزویی که هرگز به پایان نمیرسد.                                                        

«بحار/ج77/ص188»   

هرکس دنیا را دوست بدارد،کبر(بزرگ بینی)را به ارث میبرد و هر که دنیا را تحسین کند،حرص(آزمندی)را به ارث میبرد و هر کس دنیا را طلب کند،دنیا او را به طمع می کشاند و هر که دنیا را بستاید،او را به ریا(خودنمایی)می اندازد و هر کس دنیا خواهی کند،او را دچار خود پسندی میکند و هر که به دنیا دل ببندد و به آن ارام بگیرد،او را به غفلت دچار میکند.                                 

«بحار/ج73/ص105»

امام کاظم علیه السلام:هر کس دنیا را دوست بدارد،ترس آخرت از دلش بیرون میرود..

«بحار/ج78/ص315»

بهره مندان دنیا،اگر چه(به ظاهر)شادند،ولی قلب هایشان می گرید و به شدت از خودشان بیزارند،اگر چه دیگران به بعضی از آنچه به آنها داده شده است،حسرت میخورند.         

«بحار/ج78/ص21»

امام صادق علیه السلام:هر کس وابستگی اش به دنیا زیاد شود،در هنگام جدایی از آن حسرتش شدید تر خواهد بود.                         

«بحار/ج73/ص19»

بر هر قلبی که دنیا را دوست بدارد،حرام است که از طمع جدا شود.    

«تنبیه الخواطر/ص362»